Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "TRIALS ON WELDING" (2015), ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ "ΔΟΚΙΜΕΣ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΕΩΣ" (2013)

http://www.lulu.com/shop/leonidas-galazis/trials-on-welding/paperback/product-22123589.html

Departure


What a fright your cat took
when the two strangely adorned strangers
walked into the house uninvited!
And how it nearly jumped out of its skin,
poor cat, as it faced their dog
their pale horse, swords and hawk!

It hid in a corner of the yard and waited
not foreseeing
that in a few minutes the neighbours would show up and the ambulance, pale;
that your children wouldn’t make it on time.

The cat – to this day refusing to believe 
that you are forever gone.

Who will tend it now
by whose feet will it sit
who will it playfully ask for caresses
to whose words will it harken?


 

Craftsmen of rare jewels


dilci, che ‘l sai: di che sapore è l’oro?” 
 Dante Alighieri, Divina Commedia: Purgatorio,
                                                              Canto XX, 116

They said they knew the taste of gold
the craftsmen of rare jewels.
How delicate their tools on the bench
how neurasthenic their precision scales!

But you, who fought against rust
knew what they sold was never pure
those masters of alchemy and mixtures.
And their scales could not speak…

That’s why they kept on selling unperturbed lotus 
flowers and promises in baskets
as craftsmen above any suspicion.

While you, who tormented humble metals with the sledgehammer,
never learned the art of beating around the bush,
of manoeuvres, of nonsense, of ramblings.


Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 5- ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
 Βελόνες

Όχι, ποτέ δεν ήμασταν
τελείως προετοιμασμένοι.
Γι' αυτό και στο μεταλλικό
κουτί για τα μπισκότα
καιρό τώρα φυλάγαμε
όχι κλωστές και δαχτυλήθρες
αλλά βελόνες κάθε είδους και μεγέθους.

Βελόνες του ραψίματος
-σχιζότανε ο μύθος σου
κι οι αποτρόπαιες ρωγμές
έξω απ' το σώμα σου σε έχυναν-

βελόνες γραμμοφώνου
-παράφωνες ηχούσαν τελευταία οι προσευχές
και συστηματικά απουσίαζε
απ' την ορχήστρα ο μαέστρος-

βελόνες για ενέσεις
-έτσι, για την τιμή των όπλων
να μη φανεί πως μια παρ-αίνεση
που η ελπίδα θα 'θελε
εμείς την αρνηθήκαμε-

ακόμα και πευκοβελόνες
- εύφλεκτες και ολισθηρές
σε απειλούσανε με πυρκαγιά
ώσπου στρώμα, σεντόνια, μέτωπο
και τρυπημένα χέρια
λαμπάδιαζαν και τότε
-ο σωθείς
γράφεται με ήτα, Ευτυχούλα;
-

Όμως εγώ

μόνο μια ήττα ήξερα, μπαμπά
κι αυτήν
όσο κι αν το παλέψαμε
στάθηκε αδύνατο να μην την υποστούμε.

Από τη συλλογή Όροφος μείον ένα (2008)

 http://www.biblionet.gr/author/15725
 http://www.biblionet.gr/book/135260 

ΣΧΟΛΙΟ:
Με συγκινεί ιδιαίτερα το ποίημα "Βελόνες", γιατί, ως ένα εξαιρετικό κείμενο, δείγμα της ξεχωριστής ποιητικής γραφής της Ευτ.-Αλεξάνδρας Λουκίδου, διαψεύδει τους θιασώτες της αντικειμενικής ποίησης, εκείνους δηλαδή που υποστηρίζουν ότι ο ποιητής/η ποιήτρια οφείλει να αποκρύπτει ή να καλύπτει τα προσωπικά του βιώματα ή τα συναισθήματά του.
Λ.Γ. 

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 4

Κούλα Αδαλόγλου, [Α, ρε Οδυσσέα...]

[Ενότητα 1. Μηνύματα στον Οδυσσέα]

Α, ρε Οδυσσέα,
αυτό κι αν με τρελαίνει:
είκοσι χρόνια σε περίμενα
και τώρα που χρειάστηκε να λείψω για δουλειές
ούτε ένα βράδυ δεν μπορείς να περιμένεις...

*

Καλέ μου Οδυσσέα,
αδυνατώ να καταλάβω.
Τι σου ζητώ, ένα χάδι, ένα χαμόγελο.
Πρέπει να 'ρθουν τα πάνω κάτω,
για να μου δείχνεις αφοσίωση;

*

Θα 'ρθεις πάλι για έρωτα.
Θα παραληρεί το γιασεμί
θα ξεσαλώνουνε τα μικροπούλια.
Δε θα μπορέσω να ανταποκριθώ.
Θα 'χω πληγές.
Σου το 'χω πει, δε θέλεις να τ' ακούσεις:
Σαν μένω μόνη μου
ματώνει η μνήμη.

Από τη συλλογή Οδυσσέας, τρόπον τινά (2013)


http://www.biblionet.gr/author/73515/%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1_%CE%91%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85