ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΑΛΑΖΗΣ
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΔΑΡΗ
Αστέναχτή μου Μαδαρή, σκύψε για λίγο μόνο
πάνω απ’ της Μόρφου την οργή, την πίκρα και τον πόνο.
Οι κεραυνοί σε πολεμούν κι οι ανεμικές σε δέρνουν
μα εσύ στέκεις ατάραχη ακόμη κι αν σου φέρνουν
μαύρα πουλιά και αετοί μαντάτα της αντάρας
κι οι ράχες σου βυθίζονται στο νέφος της κατάρας.
Αδάκρυτή μου Μαδαρή τον πόνο σου πετρώνεις
πάνω στην πέτρα της οργής την πίστη θεμελιώνεις
αδάκρυτη στις συμφορές και στις χαρές γενναία
μ’ υπομονή προσμένοντας την άνοιξη τη νέα.
Χαίρε βουνό που μάχεσαι τη συννεφιά της λύπης
και στις αγέλες των δεινών δεν μας εγκαταλείπεις.
Στις ράχες σου πετούν αετοί κι αδέκαστα ξεφτέρια
και μας κοιτούν από ψηλά, με σταυρωμένα χέρια
μες στα κλουβιά μας άβουλους, δεμένους μ’ αλυσίδες
με προσευχές σαν χαϊμαλιά, ύμνους και παννυχίδες
δειλά να περιμένουμε την αστραπή του ονείρου
στις ράχες σου ν’ ανέβουμε στην αγκαλιά του απείρου
ζωσμένοι με της λευτεριάς την ακριβή σου ζώνη
που τα δεσμά μας καταλεί, πύργους ξεθεμελιώνει.
Χαίρε που άγιοι μάρτυρες μονάζουν στην κορφή σου
μ’ άρτους ζωής τις πέτρες σου και σκάλα Παραδείσου.
Στην κορυφή σου προτομές μαρτύρων και προγόνων
πότε τηρούν τον ουρανό πότε τη γη των πόνων.
Κι η Παναγιά στο διάσελο στρώνει τη σιωπή της
να πραγαλιάσουν οι καημοί, της μάχης ο πετρίτης.
15-28/09/2024
ΜΑΔΑΡΗ
Ήσουν μια πέτρα στον γκρεμό
κι έσκυβα να σε φτάσω.
Μίλησε κι ας σ’ ακούσουν μονάχα οι φανοστάτες.
Πέφτουν τα θραύσματα της λύπης σου
στη θάλασσα της Μόρφου και μαυρίζει.
Πάλι στον τροχό για την ατέρμονη πάλη
πάλι πίσω στη γυάλινή σου Λευκωσία
στης ανάγκης το κράτος, στης ζωής την αιθάλη.
Γιατί, λοιπόν, απορείς
που η Παναγία έσπευσε να σώσει
τα παιδιά ενός άλλου θεού στο Κάβο Γκρέκο;
Αυτό θα έκανε κι ο γιος της.
14-21 Φεβρουαρίου 2024
