ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ, 5/6/14

Χόρχε Λουίς Μπόρχες(1899-1986)

Ο ΜΠΡΑΟΥΝΙΝΓΚ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΙΗΤΗΣ

Μέσα στους κόκκινους λαβύρινθους του Λονδίνου,
διαπιστώνω πως έχω διαλέξει
το πιο παράξενο επάγγελμα που μπορεί να 'χει άνθρωπος,
εκτός κι αν είναι όλα, με τον τρόπο τους, παράξενα.
Σαν τους αλχημιστές 
που αναζητούσαν τη φιλοσοφική λίθο
στον φευγαλέο υδράργυρο,
θα 'χω να κάνω με λέξεις καθημερινές σημαδεμένα 
τραπουλόχαρτα του χαρτοκλέφτη, μονέδα του κοσμάκη-
να τους αποδώσω τη μαγεία που περικλείναν
τότε που ο Θορ ήταν η έμπνευση και η έκρηξη μαζί,
το αστροπελέκι και η λατρεία.
Με λόγια σημερινά με τη σειρά μου
θα μιλήσω για τα αιώνια πράγματα.
Θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος
στη στεντόρεια ηχώ του Μπάυρον.
Τούτη εδώ η σκόνη που με αποτελεί θα είναι άφθαρτη. 
[...]
Θα ζήσω ξεχνώντας με.
Θα 'μαι το πρόσωπο που μισοβλέπω και ξεχνάω,
θα 'μαι ο Ιούδας που αποδέχεται 
τη θεία αποστολή του προδότη,
θα 'μαι ο Κάλιμπαν στο βάλτο 
θα 'μαι ένας μισθοφόρος που πεθαίνει
δίχως φόβο και δίχως πίστη,
θα 'μαι ο Πολυκράτης που βλέπει με τρόμο
το δαχτυλίδι να του το ξαναγυρίζει η μοίρα
θα 'μαι ο φίλος που με μισεί.
Ο πέρσης θα μου δώσει τ' αηδόνι κι η Ρώμη το ξίφος.
Προσωπίδες, αγωνίες κι αναστάσεις
θα πλέκουν και θα ξεπλέκουν τη μοίρα μου
και κάποτε θα είμαι ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ.

Χ. Λ. Μπόρχες, Ποιήματα (μτφρ. Δημήτρης Καλοκύρης), Αθήνα, Πατάκης, 2013, 186-197.