ΚΥΜΒΑΛΑ ΧΡΥΣΑ

ΚΥΜΒΑΛΑ ΧΡΥΣΑ

Με σταγόνες ύμνων την υγειά μας είπαν θα βρίσκαμε. Αρκεί ν' ακολουθούσαμε τυφλά τη συνταγή τους. Τι δόξα κι αυτή! Ναυαγοί με ωσαννά στις ξέρες. Δείχναμε τις πληγές μας στους ρήτορες που βυθισμένοι σε θρόνους τα λόγια των σειρήνων καμάρωναν. Κι ούτε κουβέντα για τα σαπιοκάραβα των ναυαγών. Τους φωνάζαμε: “Αφήστε πια τους πληρωμένους υμνωδούς και τα μπαλόνια, κοιτάξτε τους ναυαγούς στα μάτια, δείτε τους σπασμένους αρμούς του φρονήματός τους, τα κουφάρια των παιδιών τους”. Μα κείνοι κύμβαλα τρελά, ενώ σειρήνες ύμνους έμμισθες ανέπεμπαν ... Μέχρι την άβυσσο του νου κύμβαλα, κύμβαλα χρυσά, κύμβαλα, κύμβαλα, κύμβαλα!

(26/04/15-05/09/15)

Λεωνίδας Γαλάζης